پرورش بوقلمون

    طرح پرورش بوقلمون,
    پرورش بوقلمون كانادايي,
    پرورش و خريد بوقلمون,

نگهداري سنتي بوقلمون در نواحي خراسان گيلان و مازندران آذربايجان غربي، شرقي مركزي، فارس، اصفهان و كرمان متداول است و استان‌هاي، اصفهان، تهران و قزوين در پروش بوقلمون به شيوه صنعتي پيشرو به شمار مي‌آيند. با اينحال اطلاعات پرورش و بهداشت بوقلمون در كشور بسيار محدود است.

بوقَلَمون كه در فارسي دري افغانستان، فيل‌مُرغ ناميده مي‌شود، نخستين بار در مكزيك توسط جهان گردان اروپايي مشاهده شد و آن‌را با خود به اروپا بردند و به اشتباه آن را پرنده گيني ناميدند. همچنين چون اروپاييان گمان ميكردند كه بوقلمون از راه تركيه وارد مركز اروپا شده است نام اين كشور بر اين پرنده باقي ماند (به زبان انگليسي) و اين اشتباه همچنين موجب شد كه تعيين نام علمي مله اگريديس (نام پرنده گيني در يونان) شده است. مهاجران امريكايي به خوبي با اين پرنده و مزه آن آشنائي داشتند، بنابراين به سرعت پرورش و مصرف بوقلمون در آمريكا گسترش يافت، به طوري كه هم اكنون ايالات متحده و اتحاديه اروپا به ترتيب اولين و دومين توليدكننده ونيزمصرف‌كننده گوشت بوقلمون در دنيا هستند.

صنعت بوقلمون در ايران

صنعت بوقلمون در كشور ما بسيار نوپا و هنوز در ابتداي راه است. هرچند سابقه مصرف گوشت بوقلمون در ايران به حدود 500 سال پيش باز مي‌گردد. در ايران تا پيش از دوره صفويه بوقلمون يافت نمي‌شد. نخستين بار ارامنه‌اي كه براي تجارت از ايران به اروپا رفته بودند، بوقلمون اهلي را با خود به ايران آوردند و آن را به شاه عباس تقديم كردند، اما در طي اين ساليان اين پرنده عموماً به صورت بومي و سنتي، پرورش داده شده و بيشتر در مناسبت‌هاي خاص سال و در مراسم ويژه براي استفاده از گوشت، ذبح مي‌گرديده است.

پيشرفت علوم ژنتيك، تغذيه و مديريت و تاثير آنها بر پرورش بوقلمون سبب شد تا پرورش بوقلمون از شكل سنتي، خارج شود و نژادهاي جديدي از بوقلمون‌هاي صنعتي به‌وجود آيد كه گوشت آن حاوي پروتئين زياد و چربي و كلسترول كمي است.